کد مطلب:314275 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:227
امامزاده احمد بن عباس به روایت تاریخ
قبل از هر چیز و بیان مطالبی درباره ی این امامزاده بزرگوار، مقدمه ای درباره ی مهاجرت امامزادگان به ایران خصوصا كاشان و توابع آن ذكر می كنیم. پس از رسمیت یافتن ولایت عهدی امام هشتم حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام فرزندان دیگر امامان معصوم به جهت تبلیغ و ترویج دین مبین امام و از سوی دیگر به دلیل تحت تعقیب و شكنجه بودن و به وسیله حكومت های فاسد آن زمان، عازم مرو و خراسان شدند. در حقیقت شهرهای ایران برای آنها امن بوده اما گروهی كه آرزوی زیارت امام هشتم را داشتند به آرزوی خود نرسیدند؛ چرا كه آن حضرت به دست مأمون به شهادت رسید.
و زمانی طول نكشید كه خبر شهادت آن سرور به گوش شیعیان و دوستان رسید. تا آن كه گروهی از فرزندان و فرزندزادگان امام موسی بن جعفر علیه السلام به تقاص خون برادرشان از مدینه حركت كرده و روانه ایران و طوس گردیدند. لذا منافقان این خبر
[ صفحه 118]
را به گوش مأمون رساندند و او به مأموران خود دستور داد كه در هر آبادی و بیابان كه به جماعت سادات برخوردید آنها را به قتل برسانید از جمله این بزرگواران امامزاده سید احمد بود كه به دست دشمنان به شهادت رسید.
از آن جا كه نسب این امامزاده سید احمد به حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام می رسد در ابتدا به زندگی این سقای بزرگ دشت كربلا اشاره می كنیم. حضرت ابوالفضل علیه السلام بنا به قول مورخان در چهارم شعبان سال 26 هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود. نام مباركش حضرت عباس و كنیه اش ابوالفضل و لقبش قمر بنی هاشم، باب الحوائج، طیار، اطلس، سقا و غیره است. پدر بزرگوارش حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام و مادر گرامی اش حضرت فاطمه معروف به ام البنین علیهاالسلام است. همسر و بانوی حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام، لبابه دختر عبدالله بن عبدالمطلب بود. از فرزندان آن حضرت یكی فضل و دیگری عبیدالله بود كه نسل آن حضرت از طریق عبیدالله ادامه یافت. و نسل عبیدالله از طریق فرزندش حسن ادامه یافته است و همچنین نسل حسن، از طریق پنج پسرش به نام های فضل و ابراهیم جرد و حمزة الأكبر و عباس و عبدالله جریان و گسترش یافته است. این امامزاده بزرگوار از فرزندان عباس بن حسن عبیدالله بن ابوالفضل علیه السلام می باشد، این مطالب از تذكره ای كه سید اسماعیل تذكره چی در سال 1286 از كتب انساب جمع آوری كرده استفاده شده است. ملاغلامرضا و ملامحمود و میرزا سید عبدالباقی طباطبایی بیدگلی در كتاب های خود به نام رساله نقلیه آورده اند در تذكره نوشته شده:
«زمانی كه مأمون ملعون حضرت امام رضا علیه السلام را ولیعهد خود نمود، سادات در هر كجا كه بودند به هوای ولیعهدی آن بزرگوار به سوی ایران و به ویژه طوس حركت كردند. اما طولی نكشید كه خبر شهادت آن بزگوار به گوش شیعیان رسید و آنان در هر جایی كه بودند از طرف مأموران دولتی مورد حمله قرار گرفتند. امامزاده سید احمد وقتی با گروه معاندان رو به رو شد و از ورود آنان به چهل حصاران مطلع شد، شب در روستای بیجن سكنا گزید. وقتی كه این خبر به اطلاع معاندان رسید آنان روستا را محاصره كردند و آن بزرگوار مجبور شد با یاران اندك خود به دفاع بپردازند. در كتاب بحرالمناقب آمده است: آن حضرت در حمله ی اول به دشمن 183 نفر از آن جماعت را
[ صفحه 119]
به قتل رساند. این نبرد تا غروب خورشید به طول انجامید.
گروهی از منافقان از تاریكی شب استفاده كردند و از مخفیگاه وی مطلع شدند. در حالی كه آن حضرت مشغول عبادت بوده، بر سر آن بزرگوار ریختند و چنان با ضربت شمشیر بر سر آن امامزاده فرود آوردند كه تا محل پیشانی آن حضرت را شكافت و آن زاده و سلاله حیدری را به شهادت رساندند. در آن عصر، بزرگ آن قریه شخصی به نام شیخ ناصری بود كه از محبان اهل بیت عصمت و طهارت بود. لذا بعد از شهادت آن بزرگوار، جنازه آن امامزاده را از میان خاك و خون برداشته، در این قریه دفن نموده و سایبانی از گل و خشت خام جهت علامت بر بالای تربتش ساخت. هنگامی كه امام حسن عسكری علیه السلام به جهت زیارت امام هشتم علیه السلام به شهر طوس روانه شدند، در روستای بیجن به زیارت تربت آن بزرگوار رفتند. آن امام بزرگوار یك شبانه روز آب قنات روستا را خریدند و وقف بقعه ی آن امامزاده نمودند این بقعه در طول قرن ها و سده های مختلف بر اثر مرور زمان و یا حوادث طبیعی بارها ویران شده و مجددا بازسازی گردیده است.
و زمانی طول نكشید كه خبر شهادت آن سرور به گوش شیعیان و دوستان رسید. تا آن كه گروهی از فرزندان و فرزندزادگان امام موسی بن جعفر علیه السلام به تقاص خون برادرشان از مدینه حركت كرده و روانه ایران و طوس گردیدند. لذا منافقان این خبر
[ صفحه 118]
را به گوش مأمون رساندند و او به مأموران خود دستور داد كه در هر آبادی و بیابان كه به جماعت سادات برخوردید آنها را به قتل برسانید از جمله این بزرگواران امامزاده سید احمد بود كه به دست دشمنان به شهادت رسید.
از آن جا كه نسب این امامزاده سید احمد به حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام می رسد در ابتدا به زندگی این سقای بزرگ دشت كربلا اشاره می كنیم. حضرت ابوالفضل علیه السلام بنا به قول مورخان در چهارم شعبان سال 26 هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود. نام مباركش حضرت عباس و كنیه اش ابوالفضل و لقبش قمر بنی هاشم، باب الحوائج، طیار، اطلس، سقا و غیره است. پدر بزرگوارش حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام و مادر گرامی اش حضرت فاطمه معروف به ام البنین علیهاالسلام است. همسر و بانوی حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام، لبابه دختر عبدالله بن عبدالمطلب بود. از فرزندان آن حضرت یكی فضل و دیگری عبیدالله بود كه نسل آن حضرت از طریق عبیدالله ادامه یافت. و نسل عبیدالله از طریق فرزندش حسن ادامه یافته است و همچنین نسل حسن، از طریق پنج پسرش به نام های فضل و ابراهیم جرد و حمزة الأكبر و عباس و عبدالله جریان و گسترش یافته است. این امامزاده بزرگوار از فرزندان عباس بن حسن عبیدالله بن ابوالفضل علیه السلام می باشد، این مطالب از تذكره ای كه سید اسماعیل تذكره چی در سال 1286 از كتب انساب جمع آوری كرده استفاده شده است. ملاغلامرضا و ملامحمود و میرزا سید عبدالباقی طباطبایی بیدگلی در كتاب های خود به نام رساله نقلیه آورده اند در تذكره نوشته شده:
«زمانی كه مأمون ملعون حضرت امام رضا علیه السلام را ولیعهد خود نمود، سادات در هر كجا كه بودند به هوای ولیعهدی آن بزرگوار به سوی ایران و به ویژه طوس حركت كردند. اما طولی نكشید كه خبر شهادت آن بزگوار به گوش شیعیان رسید و آنان در هر جایی كه بودند از طرف مأموران دولتی مورد حمله قرار گرفتند. امامزاده سید احمد وقتی با گروه معاندان رو به رو شد و از ورود آنان به چهل حصاران مطلع شد، شب در روستای بیجن سكنا گزید. وقتی كه این خبر به اطلاع معاندان رسید آنان روستا را محاصره كردند و آن بزرگوار مجبور شد با یاران اندك خود به دفاع بپردازند. در كتاب بحرالمناقب آمده است: آن حضرت در حمله ی اول به دشمن 183 نفر از آن جماعت را
[ صفحه 119]
به قتل رساند. این نبرد تا غروب خورشید به طول انجامید.
گروهی از منافقان از تاریكی شب استفاده كردند و از مخفیگاه وی مطلع شدند. در حالی كه آن حضرت مشغول عبادت بوده، بر سر آن بزرگوار ریختند و چنان با ضربت شمشیر بر سر آن امامزاده فرود آوردند كه تا محل پیشانی آن حضرت را شكافت و آن زاده و سلاله حیدری را به شهادت رساندند. در آن عصر، بزرگ آن قریه شخصی به نام شیخ ناصری بود كه از محبان اهل بیت عصمت و طهارت بود. لذا بعد از شهادت آن بزرگوار، جنازه آن امامزاده را از میان خاك و خون برداشته، در این قریه دفن نموده و سایبانی از گل و خشت خام جهت علامت بر بالای تربتش ساخت. هنگامی كه امام حسن عسكری علیه السلام به جهت زیارت امام هشتم علیه السلام به شهر طوس روانه شدند، در روستای بیجن به زیارت تربت آن بزرگوار رفتند. آن امام بزرگوار یك شبانه روز آب قنات روستا را خریدند و وقف بقعه ی آن امامزاده نمودند این بقعه در طول قرن ها و سده های مختلف بر اثر مرور زمان و یا حوادث طبیعی بارها ویران شده و مجددا بازسازی گردیده است.